Comment Inbox

Comment Inbox

პირველი ქალი ბაიკერი ♥

დამაინტერესა ვინ იყო,მსოფლიოში პირველი ქალი ბაიკერიი....

და როგორც აღმოვაჩინე ეს იყო რა თქმა უნდა ამერიკელი ვივიან ბეილი 1929 წელს, რომელმაც თავისი 45 Twin D Harley-თ გაიარა თითქმის 5000 მილი. ამ გარბენის შემდეგ იგი კიდევ დიდხანს მართავდა მოტოციკლს და ფლორიდაში მრავალ მოტო სანახაობაში ღებულობდა მონაწილეობას.

კაომოჯი....

კაომოჯი– ეს არის იაპონური სმაილთა ენა, რომელიც იმეორებს ანიმეს გმირთა სახეებსა და ემოციებს.
ეს ენა ამჟამად თითქმის მთელს მსოფლიოშია გავრცელებული, და ძალიან დიდი მრავალფეროვნებით გამოირჩევა.
მასში მთავარი აქცენტი გადატანილია თვალებზე და არა პირზე, როგორც ეს სტანდარტულ სმაილებში ხდება.

მაშ ასე:

* (^_^) — ღიმილი
* (^^) — ღიმილი, ჩაცინება
* (^_^) — სიცილი
* (^.^)— იცინის ქალი 
* (^_^;) — ნერვიული სიცილი
* (^o^) — სიცილისაგან მომაკვდავი
* \(^_^)/— გახარებული (დახრილი ტირეხელს აღნიშნავს)
* (*_*) — ფანატი
* (^L^) — ბედნიერი
* (^(^) — ბედნიერი
* (^_^)/ — მისალმება ხელის დაქნევით
* (^_^)/~~ — მისალმება (ცხვირსახოცის ფრიალით )
* (;_;)/~~ — ხელის დაქნევით და ცხვირსახოცის ფრიალით დამიშვიდობება.
* (-_-) — ნიჰილისტი სმაილი, სასოწარკვეთილი.
* (^_~)— თვალის ჩაკვრა
* (^_-) — თვალის ჩაკვრა
* (о_о) — გაკვირვებული
* (O_O) — ძალიან გაკვირვებული
* (о_О)— უგაკვირვებულესი :D
* (V_v) — უსიამოვნო გაკვირვება
* (*^o^*) ან (*^.^*) — გახარებული
* (v_v) — წუხილი, ემოციის გამოხატვის უნარდაკარგული
* (;_;) ან (T_T) ან (~~>._.— „უკაცრავად, ვერ გავიგე“
* (-_-;) ან (-_-;)~— ავადმყოფი
* (+_+) — სიკვდილი
* (+_+)~ — ძაან სიკვდილი 
* (%_%) — კომპიუტერთან გატარებული ღამის შემდეგ (ინტიმურს არ ვგულისხმობ :D )
* ^}{^ — შეყვარებული
* (-.-)Zzz.. — მთვლემარე
* (u_u) — ესეც
* (* ^)3(*^^*)— კოცნა
* \=o-o=/ — აჩკარიკა
* m(_)m — დანაშაულის გრძნობისა და სინანულის ზეაღმატებული ფორმა

People Always Leave

♥♥♥jaguar♥♥♥

Sweet Dream....♥



E-type 1971♥

♥CUBA ♥

კუბა...არავინ იცის რატო მიყვარს, არც არასდროს მქონია სურვილი ვინმესთვის მეთქვა...მიყვარს და ვსიო! 
წავალ ზაფხულში აუცილებლად წავალ! ♥ ♥ 

if

თუ ღმერთი ერთი წამით მაინც დაივიწყებs რომ მე ვარ ნაჭრის ნაკუწებისგან შეკერილი პატარა თოჯინა და მაჩუქებდა სიცოცხლის ერთ ციცქნა ნაგლეჯს, ალბათ არ ვიტყოდი იმას რასაც ვფიქრობ... მაგრამ უეჭველად გავიფიქრებდი იმას რასაც ვამბობ... დავაფასებდი ყველაფერს არა ღირებულების, არამედ იმის მიხედვით თუ რა მნიშვნელობა გააჩნია მას... ვიძინებდი ცოტას, ვიოცნებებდი მეტს... მესმის, რომ თითოეულ წუთს როდესაც თვალებს ვხუჭავთ, ვკარგავთ სინათლის 60 წამს... ვივლიდი მაშინ როცა ყველა გაჩერებული იქნებოდა.... გავიღვიძებდი მაშინ, როცა ყველას ეძინებოდა... მოვუსმენდი როდესაც სხვები ისაუბრებდნენ... რა გულიანად შევექცეოდი შოკოლადის ნაყინს... თუ ღმერთი მაჩუქებდა სიცოცხლის ნაკუწს, ჩავიცვამდი შილიფად, გულაღმა დავწვებოდი მზეზე და გავაშიშვლებდი არა მარტო ჩემს სხეულს, არამედ ჩემს სულსაც... ღმერთო, თუ გული მექნებოდა მთელს ჩემს სიძულვილს სიტყვებით გადავიტანდი ყინულზე და დაველოდებოდი მზის ამოსვლას ვანგოგის ოცნებებით ვარსკვლავებს დავახატავდი ბენედეტის ლექსს და სიმღერას სერენადად მივუძღვნიდი მთვარეს ჩემი ცრემლებით მოვრწყავდი vარდებს რათა მეგრძნო მათი ეკლების ტკივილი და ვარdის ფურცლების სისხლიანი კოცნა... ღმერთო ჩემო... მე რომ რომ სულ მოკლე სიცოცხლე მქონოდა, არ გავიყვანდი არცერთ დღეს ისე რომ ხალხისთვის არ მეთქვა რომ მე ის მიყვარს დავარწმუნებდი ყოველ ქალსა თუ კაცს რომ თითოეული მათგანი ჩემთვის განსაკუთრებულია და ვიცხოვრებდი სიყვარულზე შეყვარებული, ადამიანებს დავუმტკიცებდი რომ ცდებიან ფიქრობენ რა რომ შეყვარება აღარ ძალუძთ როდესაც ბერდებიან, ისინი ბერდებიან როცა კარგავენ შეყვარების უნარს! პატარა ბავშვს ვაჩუქებდი ფრთებს მაგრამ მას მხოლოდ ფრენის სწავლის უფლებას მივცემდი მოხუცებს დავანახებდი რომ სიკვდილი სიბერესთან ერთად კი არა დავიწყებასთან ერთად მოდის... რამდენი რამ ვისწავლე თქვენგან, ხალხო! დავინახე ის, რომ ყველას უნდა მთის მწვერვალზე ცხოვრება და არ იციან რომ ჭეშმარიტი ბედნიერება სწორედ იმაშია თუ როგორ ადიხარ ციცაბო ფერდობზე... ვისწავლე ისიც, რომ როცა ახალშობილი თავისი პაწაწინა თითებით პირველად ეჭიდება მამის ხელს ეს სამუდამოა და აღარასოდეს გაუშვებს მას! ვისწავლე ის რომ ადამიანს აქვს უფლება უყუროს მეორეს ზემოდან ქვემოთ მხოლოდ იმ შემთხვევაში როდესაც მას წამოდგომაში ეხმარება... რამდენი რამის სწავლა შევძელი თქვენგან... მაგრამ სინამდვილეში ბევრი აღარ გამომადგება რადგან როდესაც ამ კიდობანში მომათავსებენ სამწუხაროდ, მე უკვე მომაკვდავი ვიქნები... ყოველთვის თქვი ის, რასაც გრძნობ და აკეთე ის რასაც ფიქრობ რომ ვიცოდე რომ დღეს უკანასკნელად გხედავ მძინარეს მაგრად ჩაგიკრავდი გულში და შევევედრებოდი უფალს რომ შენი სულის დამცველად მოვევლინე რომ ვიცოდე რომ უკანასკნელად გხედავ როგორ გადიხარ სახლიდან, მოგეხვეოდი, გაკოცებდი და მოგაბრუნებდი, რომ კიდევ ერთხელ მეკოცნა... რომ ვიცოდე რომ უკანასკნელად მესმის შენი ხმა ფირზე ჩავიწერდი თითოეულ შენს სიტყვას რათა დაუსრულებლად შემეძლოს მისი მოსმენა რომ ვიცოდე რომ ეს ჩვენი უკანასკნელი წუთებია, გეტყოდი "მიყვარხარ!.." თითქოს არ ვიყო დარწმუნებული რომ შენ ეს უკვე იცი... ყოველ გათენებასთან ერთად cxოვრება ახალ-ახალ საშუალებებს გვაძლევს რომ ლამაზად ვაკეთოთ ჩვენი საქმე მაგრამ თუ ახლა მე ვცდები და დღეს ამის მეტი არაფერი დაგვრჩენია მინდა გითხრა თუ რა ძლიერ მიყვარხარ, რომ არასოდეს დაგივიწყებ... ხვალინდელი დღე არავის აქვს გარანტირებული, ახალგაზრდას თუ მოხუცს... შეიძლება დღეს უკანასკნელად ხედავ მათ ვინც გიყვარს... ამიტომ ნუღარ დაელოდები მეტს, იცხოვრე დღევანდელი დღით რამეთუ არ იცი ხვალინდელი დღე იქნება თუ არა და მერე ნამდვილად დაგწყდება გული რომ ვერ გამონახე დრო ღიმილისთვის, მოფერებისთვის, კოცნისთვის და რომ მოუცლელობის გამო ვერ შეუსრულე შენს საყვარელ ადამიანს უკანასკნელი სურვილი... გვერდიდან არ მოიშორო ისინი ვინც გიყვარს... ჩუმად ჩასჩურჩულე რაოდენ გჭირდებიან ისინი... გიყვრდეს და ფაქიზად მოეპყარი... დროს ნუ დაიშურებ რომ უთხრა: ვწუხვარ, მაპატიე, გეთაყვა, გმადლობთ... და ყველა ის სასიყვარულო სიტყვა რაც იცი... შენ არავინ გაგიხსენებს შენი ფარული ფიქრების გამო... შესთხოვე უფალს რომ მოგცეს ძალა და სიბრძნე მათ გამოსახატავად... უჩვენე შენს მეგობრებს თუ როდენ მნიშვნელვანია თითოეული მათგანი შენთვის... დაიწყე შენი ოცნებების ახდენა... ახლა სწორედ ამის თუ ღმერთი ერთი წამით მაინც დაივიწყებs რომ მე ვარ ნაჭრის ნაკუწებისგან შეკერილი პატარა თოჯინა და მაჩუქებდა სიცოცხლის ერთ ციცქნა ნაგლეჯს, ალბათ არ ვიტყოდი იმას რასაც ვფიქრობ... მაგრამ უეჭველად გავიფიქრებდი იმას რასაც ვამბობ... დავაფასებდი ყველაფერს არა ღირებულების, არამედ იმის მიხედვით თუ რა მნიშვნელობა გააჩნია მას... ვიძინებდი ცოტას, ვიოცნებებდი მეტს... მესმის, რომ თითოეულ წუთს როდესაც თვალებს ვხუჭავთ, ვკარგავთ სინათლის 60 წამს... ვივლიდი მაშინ როცა ყველა გაჩერებული იქნებოდა.... გავიღვიძებდი მაშინ, როცა ყველას ეძინებოდა... მოვუსმენდი როდესაც სხვები ისაუბრებდნენ... რა გულიანად შევექცეოდი შოკოლადის ნაყინს... თუ ღმერთი მაჩუქებდა სიცოცხლის ნაკუწს, ჩავიცვამდი შილიფად, გულაღმა დავწვებოდი მზეზე და გავაშიშვლებდი არა მარტო ჩემს სხეულს, არამედ ჩემს სულსაც... ღმერთო, თუ გული მექნებოდა მთელს ჩემს სიძულვილს სიტყვებით გადავიტანდი ყინულზე და დაველოდებოდი მზის ამოსვლას ვანგოგის ოცნებებით ვარსკვლავებს დავახატავდი ბენედეტის ლექსს და სიმღერას სერენადად მივუძღვნიდი მთვარეს ჩემი ცრემლებით მოვრწყავდი vარდებს რათა მეგრძნო მათი ეკლების ტკივილი და ვარdის ფურცლების სისხლიანი კოცნა... ღმერთო ჩემო... მე რომ რომ სულ მოკლე სიცოცხლე მქონოდა, არ გავიყვანდი არცერთ დღეს ისე რომ ხალხისთვის არ მეთქვა რომ მე ის მიყვარს დავარწმუნებდი ყოველ ქალსა თუ კაცს რომ თითოეული მათგანი ჩემთვის განსაკუთრებულია და ვიცხოვრებდი სიყვარულზე შეყვარებული, ადამიანებს დავუმტკიცებდი რომ ცდებიან ფიქრობენ რა რომ შეყვარება აღარ ძალუძთ როდესაც ბერდებიან, ისინი ბერდებიან როცა კარგავენ შეყვარების უნარს! პატარა ბავშვს ვაჩუქებდი ფრთებს მაგრამ მას მხოლოდ ფრენის სწავლის უფლებას მივცემდი მოხუცებს დავანახებდი რომ სიკვდილი სიბერესთან ერთად კი არა დავიწყებასთან ერთად მოდის... რამდენი რამ ვისწავლე თქვენგან, ხალხო! დავინახე ის, რომ ყველას უნდა მთის მწვერვალზე ცხოვრება და არ იციან რომ ჭეშმარიტი ბედნიერება სწორედ იმაშია თუ როგორ ადიხარ ციცაბო ფერდობზე... ვისწავლე ისიც, რომ როცა ახალშობილი თავისი პაწაწინა თითებით პირველად ეჭიდება მამის ხელს ეს სამუდამოა და აღარასოდეს გაუშვებს მას! ვისწავლე ის რომ ადამიანს აქვს უფლება უყუროს მეორეს ზემოდან ქვემოთ მხოლოდ იმ შემთხვევაში როდესაც მას წამოდგომაში ეხმარება... რამდენი რამის სწავლა შევძელი თქვენგან... მაგრამ სინამდვილეში ბევრი აღარ გამომადგება რადგან როდესაც ამ კიდობანში მომათავსებენ სამწუხაროდ, მე უკვე მომაკვდავი ვიქნები... ყოველთვის თქვი ის, რასაც გრძნობ და აკეთე ის რასაც ფიქრობ რომ ვიცოდე რომ დღეს უკანასკნელად გხედავ მძინარეს მაგრად ჩაგიკრავდი გულში და შევევედრებოდი უფალს რომ შენი სულის დამცველად მოვევლინე რომ ვიცოდე რომ უკანასკნელად გხედავ როგორ გადიხარ სახლიდან, მოგეხვეოდი, გაკოცებდი და მოგაბრუნებდი, რომ კიდევ ერთხელ მეკოცნა... რომ ვიცოდე რომ უკანასკნელად მესმის შენი ხმა ფირზე ჩავიწერდი თითოეულ შენს სიტყვას რათა დაუსრულებლად შემეძლოს მისი მოსმენა რომ ვიცოდე რომ ეს ჩვენი უკანასკნელი წუთებია, გეტყოდი "მიყვარხარ!.." თითქოს არ ვიყო დარწმუნებული რომ შენ ეს უკვე იცი... ყოველ გათენებასთან ერთად cxოვრება ახალ-ახალ საშუალებებს გვაძლევს რომ ლამაზად ვაკეთოთ ჩვენი საქმე მაგრამ თუ ახლა მე ვცდები და დღეს ამის მეტი არაფერი დაგვრჩენია მინდა გითხრა თუ რა ძლიერ მიყვარხარ, რომ არასოდეს დაგივიწყებ... ხვალინდელი დღე არავის აქვს გარანტირებული, ახალგაზრდას თუ მოხუცს... შეიძლება დღეს უკანასკნელად ხედავ მათ ვინც გიყვარს... ამიტომ ნუღარ დაელოდები მეტს, იცხოვრე დღევანდელი დღით რამეთუ არ იცი ხვალინდელი დღე იქნება თუ არა და მერე ნამდვილად დაგწყდება გული რომ ვერ გამონახე დრო ღიმილისთვის, მოფერებისთვის, კოცნისთვის და რომ მოუცლელობის გამო ვერ შეუსრულე შენს საყვარელ ადამიანს უკანასკნელი სურვილი... გვერდიდან არ მოიშორო ისინი ვინც გიყვარს... ჩუმად ჩასჩურჩულე რაოდენ გჭირდებიან ისინი... გიყვრდეს და ფაქიზად მოეპყარი... დროს ნუ დაიშურებ რომ უთხრა: ვწუხვარ, მაპატიე, გეთაყვა, გმადლობთ... და ყველა ის სასიყვარულო სიტყვა რაც იცი... შენ არავინ გაგიხსენებს შენი ფარული ფიქრების გამო... შესთხოვე უფალს რომ მოგცეს ძალა და სიბრძნე მათ გამოსახატავად... უჩვენე შენს მეგობრებს თუ რaოდენ მნიშვნელვანია თითოეული მათგანი შენთვის... დაიწყე შენი ოცნებების ახდენა... ახლა სწორედ ამის დროა...